Wiersze

Kaban

Czytałem dwa razy, wiec moja opinia jest dosyć świeża.

Pierwszy wniosek - masz taką specyficzną manierę ubierania swych utwórów w stop klatki, opisujesz zjawiska bardzo obrazkowo, skaczesz z kadru na kadr. Bynajmniej nie jest to zarzut, taki Peter Gabriel nie potrafił/potrafi pisać w inny sposób, a dziś uważany jest przez angielskich litearuroznawców za geniusza.

Drugi wniosek - za mało zabawy formą. Jeśli chodzi o kompozycję, tekst przypomina dwa poprzednie. Mianowicie ciąg myśli ubranych w wersy na zasadzie skojarzeń.

Po trzecie - i to jest wielki plus dla Ciebie z mojej strony, używasz uwielbianych przeze mnie motywów: lalki, z lekka psychodeliczny teatr. Przywodzi na myśl groteskowy dance macabre.

Po czwarte - możesz sobie uważac, że jest najgorszy. Jak dla mnie wraz z tekstem nr 2 są na najwyższym miejscu podium. I błagam, pobaw się nieco formą idą w kierunku tej klasyczne, pożongluj kompozycją, ubierz refleksje w strofy. Będzie z pewnością bardziej przystępnie. Podoba mi się, że nie stosujesz rymów, ponieważ ich nie cierpię (ale to takie moje subiektywne podejście) Cool

wrotek

Cześć DejaVu !

Co do twoich wierszy uważam, że są o tym samym jedynie ubrane w inne słowa. Jak je czytałem myślałem, że mam deja vu. Jak to już wsześniej Kaban napisał, opierasz swoją pisownie na jednym schemacie co jest niefajne, bo po pewnym czasie czytanie robi się monotonne. Uważam również, że między poszczególnymi wersami nie ma spójności, robisz takie skoki nie kończąc poprzedniej myśli. Siostrzyczko mam jeszcze jedno "ale". Czy pisanie wierszy traktujesz jak oczyszczenie sumienia? Mianowicie mam na myśli to, że w werszach jesteś zawsze pokrzywdzona i biedna. Uważam, że twoje wiersze kłamią. Jedną z teori prawdy jest tak zwana teoria korespondencyjna ( snieg jest biały wtedy i tylko wtedy gdy śnieg jest biały), chodzi mi o to, że prawda napisana jest tylko wtedy prawdziwa gdy jest odzwierciedlona w rzeczywistości. DejaVu czy to Ty w rzeczywistości jesteś taka pokrzywdzona przez czyny innych? Zawsze są dwie strony medalu i myślę, że dobrze to rozumiesz. Mimo wszystko uważam, że w końcu zaczełaś fajnie pisać Smile

powodzenia i trzymaj się

Kaban

W trzecim utworze pormiot liryczny wydaje się być raczej osobą silną. Odbieram to, jako postawę demiurga, architetka powołującego do zycia człowieka, który jednak zaprzepaszcza ten dar. Można to zresztą rozpatrywać na wielu płaszczyznach.

A może chodzi tu Wrotku o pokrzywdzenie spowodowane zdaniem sobie sprawy z własnych błędów. Wziąłeś to pod uwagę?

A bez wdawania się w kwestie stricte biograficzne, utwory Deja Vu są w moim mniemaniu interesujące.

wrotek

16 lat pod jednym dachem <--- to wziąłem pod uwagę Razz

Kaban

Ojj ale bez zbędnego wyjawiania personaliów Very Happy

Poochatch

Stwierdzenie, że wiersze DejaVu sa dla autora spowiedzia (oczyszczeniem sumienia) sprowadza się do tego, iż autor jest grafomanem i na tym możnaby zakończyć dyskusję na temat jego twórczości. Doszukiwanie się w poezji sytuacji odzwierciedlających konkretne wydarzenia z życia autora jest, moim zdaniem, na poziomie psychoanalizy, a nawet jeszcze niżej, a jak wiadomo jest to metoda płytka niczym wiara mhoerowych beretów.

(Umniejszam już fakt, że argumenty na podstawie teorii prawdy które podałeś można bezproblemowo obalić za pomocą teorii fenomenów. Na szczęście poezja ma to do siebie, że nie poddaje się prawom logiki.)

Co do mnie to ja się nie znam na poezji w ogóle, jednakże twórczość Twoja nie trafia do mnie zupełnie, ale przecież nie możesz się tym martwić. Nie jestem krytykiem i nie oceniam, aczkolwiek mam małą uwagę natury technicznej - proszę, popracuj nad literówkami i zanim coś zamieścisz zastanów się nad formą graficzną, bo ten element, zdaje się, pomijasz lub umniejszasz, a on też jest ważny.

DejaVu

Heh dzięki:)

Kaban

Ale czy z drugiej strony Kasprowicza (jeden z wielu przykładów), który niejednokrotnie określał swoje wiersze mianem spowiedzi także mamy uznać za grafomana - tak wynika z Twojego posta Poochatch, rzecz jasna jeśli dobrze Cię zrozumiałem. Poza tym doszukiwanie się w poezji konkretnych wydarzeń isnpirujących autora niekoniecznie musi być zagadnieniem płytkim. Niejednokrotnie wszak historia literatury udowadnia, iż nie byłoby wielkich dzieł bez takowych wydarzeń. Ot, sytuacja gdy Dante ujrzał kilkuletnią Beatrzycze Portinari. Zdarzenie i wynikająca z niego mniej lub bardziej wiarygodna miłość tak wpłynęła na Dantego, iż opisał je w pięknej scenie spotkania z ową Beatrycze w Raju ("Boska Komedia. Raj"). Same zaś wydarzenia stanowią także pole dla lepszego "wczucia się" w sytuację autora, tworzącego taki a nie inny obraz podmiotu lirycznego.

Jeśli masz jakieś uwagi, to proszę o sprostowanie. Być może źle zrozumiałem Twój zamysł.

Poochatch

Przyznaje ze zapedzilem sie w generalizacji, i wypowiedz ta wyrwana z konstekstu nie ma zadnego sensu. Jednakze w tym konkretnym przypadku kolega Wrotek doszukuje sie w biografii autorki wydarzen opisanych w jej liryce co moim skromnym zdaniem nie ma wiekszego sensu, bo jak wiadomo istnieja doswiadczenia roznorakie: te ktore dotycza nas, i te ktore dotycza innych, te ktore przezylismy, i te o ktorych slyszelismy (w tym przypadku doswiadczeniem jest samo uslyszenie) a takze zewnetrzne i wewnetrzne. Idac tym tropem dochodzimy do wniosku, ze danego wiersza nie musialo zainspirowac konkretne, namacalne, doswiadczenie dotyczace autora.

Owszem masz Kabanie racje co do Beatrycze, jednak zauwaz ze nie wiemy na pewno ze Dante ja spotkal, bo niektorzy podejrzewaja ze to tylko jego rojenia. Nie zrozumiales sensu mojej wypowiedzi - ona odnosila sie do interpretacji! To czy Beatrycze istniala na prawde, czy nie, nie ma zadnego wplywu na interpretacje Boskiej Komedii. Wplyw na interpretacje ma to czy ona tam jest, co robi, jak wyglada itp.. Doszukiwanie sie takich wplywow swiata zewnetrznego moze stanowic otoczke dla tworczosci, jednak proba WYJASNIENIA (zinterpretowania) utworu na podstawie wydarzen z zycia jego tworcy jest jak szukanie po omacku. Mozna za to "interpretowac" autora, czyli probowac sobie wyobrazic kim byl, jaki byl itp. ale to jest zupelnie inna bajka.

WAMPIRZYCA

"Życie"

Już nie ukrywam nic
pod czarnym makijażem
ani pod białym plastrem czy bandażem.
Kilka kropel łez,
kilka kropel krwi.
Nie zaszkodzi Ci, nie zaszkodzi mi.
I wciąż zadaję sobie pytanie:
Czy lepiej jest umrzeć?
czy naćpać się?
Nie prowokowć narodu
i wszystkich politycznych instytucji.
Bo życie nie do tego służy,
by być posłusznym komu kolwiek,
by wypełniać polecenia.
By żyć według wyznaczonych praw
i niezrozumiałych regół,
zarozumiałych ludzi.
Ale czekać na śmierć która sama przyjdzie
w odpowiednim momęcie, kiedy zechce!

Kaban

Błędy ortograficzne! Jestem przeciwnikiem futuryzmy, więc nie będe przymykał oczu na ortografię. Poza tym strasznie emo-cjonalny ten wiersz.

Nie prowokowć narodu
i wszystkich politycznych instytucji.

Czytając Twój utwór odniosłem wrażenie, że właśnie temu ma w naiwny sposób służyć - te jakże ekspresjonistyczne wizje, to rzewne wypaczenie świata etc. Osoby w pewnym wieku piszą takie wiersze na potęgę. Nic tylko pochwycić w dłoń polsilvera i się ciachnąć.

WAMPIRZYCA

WAMPIRZYCA

"Nie warto bać się śmierci"

W sród dzikich róż topię się,
czuję że kolce już widzą mą krew.
Wiem jak bliska jest mi śmierć.
Lecz jednak nie poddaje się.
Walczę z mrocznym bólem,
walczę z krzykiem.
Śmierć zabiera mnie do siebie migiem.
Już nic nie czuję, oprócz ukojenia.
Idę do piekła bez zastanowienia,
bez marudzenia.
Z radością która rzadko gości w mym sercu.
Ludzie płaczą nie wiedząc co czuję,
nie wiedząc że ich nie oszukuje.
Wykopują dół wrzucają trumne,
wiedząc że jestem czarnym aniołem.
Rozchodzą się w ciszy,
zapominając o mnie.

Poochatch

piekne, po prostu kwintesencja tematu, topos smierci zostal tu przedstawiony niezwykle oryginalnie i nowatorsko, nie wspominajac o formalnej dokladnosci... NOT!

WAMPIRZYCA

wrotek

Nie bedę się tutaj rozwodził, ponieważ te "wiersze" nie są tego warte. Jeżeli chce się coś pokazać światu, a szczególnie w literaturze to błędy są rzeczą niewybaczalną, chyba że służą jako zabieg artystyczny i do podkreślenia jakiegoś składnika utworu, u ciebie nie miały prawa wystąpić. Po drugie naciąganie na siłe wersu aby ucyskać rym też jest bezsensowne i prostackie "W sród dzikich róż topię się (...)Lecz jednak nie poddaje się"<--- Co to ma być przedszkole? Po trzecie w twoich "wierszontkach", bo chyba tak należy nazwać te twory sens jest jeden i choćbym się starał wykonać jakąś analize i interpretacje to byłoby to jedynie tracenie czasu i bezowocne wysilanie. Wszystko widoczne jest na pierwszy rzut oka. Możnaby się na siłe doszukiwać, że czerpiesz z literatury romantycznej, ale szybko możnaby to obalić.
Nie wiesz jak wykorzystywać środki stylistyczne, składnia i forma jest nijaka. Jeszcze jedno
"Walczę z mrocznym bólem,
walczę z krzykiem.
Śmierć zabiera mnie do siebie migiem." Co to ma być! Zero finezji, wyobraźni, próbujesz nadać słowom jakoś jakiś odmienny sens, a nawet nie znasz pewnie ich podstawowego znaczenia, śmieszne... Bez sensu. No nie wiem, moze zbyt perojatywnie podszedłem do tego. Zastanów się nad tym.

WAMPIRZYCA

Kaban

Pejoratywnie - liczę Wrotku, że to tylko nieuważna literówka:P Very Happy

W innym przypadku stracisz na wiarygodności w oczach niejakiej Wampirzycy. O ile rzecz jasna wyłapała sens.

WAMPIRZYCA

GanJa

A czym sie różni "Wampirzyca" od "WAMPIRZYCA!"? Mi sie wydaje że to ma takie samo znaczenie...